Το παν σε μια σχέση είναι να αισθάνεσαι ελεύθερος!!

Είναι όμορφες οι σχέσεις. Από αυτές που σα φούσκες σκάνε και διαρκούν τόσο δα σαν πυροτεχνήματα, μέχρι αυτές που κρατάει χρόνια η κολόνια τους και σου αφήνουν μυρωδιές ανεξίτηλες στο χρόνο και τη φθορά του. 

Όλες είναι μέσα στο πρόγραμμα και σίγουρα από όλες, έχεις να μάθεις. Να πάρεις, να δώσεις, να κλάψεις, να γελάσεις, να δεθείς, να δοθείς, να μοιραστείς. Άλλωστε αν δε μοιράσεις λίγο εσένα, αν δε μοιραστείς, ποιο το νόημα; Προσοχή όμως. Άλλο μοιράζομαι, άλλο κομματιάζομαι. Πολλές φορές ανάμεσα στα δύο παραπάνω οι γραμμές είναι πολύ λεπτές και το κόκκινο φωτάκι του κινδύνου με μιας μπορεί να αρχίσει να αναβοσβήνει σχεδόν μανιακά.

Μια φίλη μου αγαπημένη πάντα λέει πως «Όλα πρέπει να βγαίνουν φυσικά και αβίαστα» και σχεδόν πάντοτε εγώ γλαφυρά προσθέτω πως «Ο χρόνος είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Σκαλί σκαλί και όλα δείχνουν». Εν ολίγοις συμφωνούμε, χαμογελάμε και συνεχίζουμε πάντα τον καφέ μας στο αγαπημένο μας στέκι. Έτσι είναι αυτά, ή μάλλον καλύτερα έτσι θα έπρεπε να είναι. Χωρίς πιέσεις, ή άγχη, δίχως πολλές σκοτούρες, ή μαυρίλες και πολλαπλά ερωτηματικά. Είναι όμορφες οι σχέσεις αγαπημένοι μου, γιατί με αυτές ελευθερώνεσαι και ναι, το πιστεύω, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.

Μη σας φαίνεται παράλογο, ουτοπικά ιδανικό, ή κάπως υπερβολικό αυτό που λέω. Το εννοώ και πάντα θα το υπερασπίζομαι μέχρι τέλους. Το παν σε μια σχέση πάσης φύσεως, είναι να είσαι και να αισθάνεσαι ελεύθερος άνθρωπος. Να τσαλακώνεσαι, να μιλάς με την καρδιά σου δίχως ενδοιασμούς και αναστολές, να γίνεσαι όσο «γραφικός» θες με τις θεωρίες και τις αμπελοφιλοσοφίες σου, να δακρύζεις στο ρομαντικό φιλμ νουάρ που παίζει στην τηλεόραση χωρίς δεύτερη σκέψη, να παθιάζεσαι με τις πεποιθήσεις σου ακόμα κι αν ώρες ώρες αγγίζεις τα όρια του δογματισμού, να τρως με το χέρι τα λαχταριστά μπριζολάκια που μαγείρεψες για εσένα και το σύντροφό σου, να είσαι ΕΣΥ!

Αν δε μοιράσεις λίγο εσένα, αν δε μοιραστείς, ποιο το νόημα;CLICK TO TWEET

Αν άλλωστε όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα απλά, καθημερινά δε γίνεται να επιτευχθούν, τότε αγαπημένοι μου, ποιος ο σκοπός; Όταν δίνεις απλόχερα την αλήθεια του «εγώ» σου, μόνο τότε θα λάβεις μια αντίστοιχη. Θα ξεχειλίζει ειλικρίνεια και αγνότητα σας το υπογράφω. Πάντοτε βέβαια υπάρχουν και άνθρωποι- εξαιρέσεις που δεν εκτιμούν, όμως μη ξεχνάτε πως ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση εσείς βγαίνετε κερδισμένοι για ακόμα ένα μάθημα που πήρατε.

Ανέκαθεν μου άρεσε το «Καθαρός ουρανός, αστραπές δε φοβάται», γι’ αυτό σας λέω. Μη χάνετε στιγμές υποκρινόμενοι κάτι άλλο από αυτό που ίσως είστε προκειμένου να εντυπωσιάσετε, ή να δημιουργήσετε μιαν άλλη ιδέα περί του ατόμου σας για κάποιον άλλο άνθρωπο. Ξεκινώντας έτσι, το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι και σίγουρα δε σας αξίζει, αν σκεφτούμε πως πάντοτε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και εκεί είναι που πρέπει να μπουν στέρεες βάσεις. Αν και εφόσον γίνει αυτό, η ελευθερία που θα αισθανθείτε με τον άνθρωπό σας δε θα συγκρίνεται με άλλη καμιά. Είναι σπάνια, μα αν τη χτίσετε σωστά και ύστερα την αφήσετε να αναπνεύσει, είναι πραγματική ευλογία. Σας την εύχομαι!

Της Μάρης Γαργαλιάνου

enallaktikidrasi