Σε εσένα ερωτεύτηκα τις λεπτομέρειες..
Της Αφροδίτης Κράβαρη
Θαρρείς πως είμαι αδιάφορη.
Πως λίγο με νοιάζει.
Μπορεί να σκέφτεσαι πως κρατώ άμυνες και αποστάσεις και εκπέμπω ύφος μπλαζέ και υπεράνω κάθε φορά που κάτι ή κάποιος δε μου αρέσει ή μ´εκνευρίζει.
Έχεις ακούσει να με λένε απρόσιτη.
Ίσως να είναι κι έτσι. Είμαι δύσκολη. Δε χαρίζομαι.
Λίγο με νοιάζει τι γνώμη θα σχηματίσει ο καθένας που δε με ξέρει.
Ζούμε στην εποχή που όλοι ξέρουν για μένα χωρίς να ξέρουν εμένα.
Αν με χαλάς θα σου το πω.
Και αν σε θέλω θα στο δείξω.
Το χαμόγελό μου δεν είναι ψεύτικο και η αύρα μου είναι θετική.
Κοντά μου θα ξέρεις πως όλα είναι αυθεντικά.
Η ματιά μου, ο λόγος μου, τα συναισθήματα που θα σε γεμίσω.
Θα το νιώσεις.
Και το κυριότερο από όλα;
Όταν έχω να κάνω με σένα, δίνω αξία στη λεπτομέρεια.
Εκεί κρύβεται ο κόσμος μου μαζί σου. Λεπτομέρεια στο χώρο, στο χρόνο, στην ενέργεια, σε ό,τι σε περιβάλλει.
Δε θα το καταλάβεις, αλλά το να παρατηρώ μου μαθαίνει πολλά περισσότερα από το να μου μιλήσεις.
Είναι οι στιγμές που κοιτάς το κινητό σου και το αφήνεις.
Που δεν έχεις τι να πεις και κοιτάς έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου.
Που κοιτάζεσαι δευτερόλεπτα στον καθρέφτη.
Που η παρουσία σου στο χώρο με φέρνει ενεργειακά κοντά σου σαν μαγνήτης.
Που γελάς και το πρόσωπό σου ομορφαίνει.
Που τσαντίζεσαι και κρατάς μούτρα.
Που με κοιτάς αν σε κοιτάω ζητώντας επιβεβαίωση σαν μικρό παιδί.
Που θυμώνεις και δε θες να δεις κανέναν.
Που θέλεις να δείξεις ανεξάρτητος αλλά κουρνιάζεις σαν γλυκό κουτάβι στην αγκαλιά μου με ένα χάδι.
Δεν είμαι αδιάφορη.
Είμαι κάθε άλλο παρά αδιάφορη.
Βλέπω αυτό που δε φαίνεται.
Ακούω αυτό που δε λες.
Δίνω στη λεπτομέρεια την αξία που της αρμόζει.
Αγαπώ τη λεπτομέρεια στην κάθε σου κίνηση.
Στον τρόπο που μιλάς.
Που κοιτάζεις τους άλλους.
Που χαρίζεις ένα χαμόγελο σε έναν άγνωστο.
Παρατηρώ όταν δεν κοιτάς.
Όταν νομίζεις πως είμαι αδιάφορη.
Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να σε αφορά και να μη το βλέπω.
Κι αν δείχνω χαλαρή είναι γιατί αγαπώ την ελευθερία σου.
Γιατί θέλω να στην προσφέρω.
Γιατί μόνο όταν θα χαμογελάς θα γεμίζει ο κόσμος μου.
Κι όταν δένω όλο το παζλ, τότε σε αγαπώ λίγο παραπάνω.
Γιατί υπάρχουν πολλά που με ενοχλούν αλλά πολλά περισσότερα που με ελκύουν κοντά σου.
Και φτάνει να κοιτάξω εκεί…στα μικρά, τα ασήματα, όσα χάνονται στη στιγμή και κανείς δεν προσέχει.
Φτάνει να κοιτάξω τη λεπτομέρεια για να σε θέλω λίγο παραπάνω.
Κι ασυναίσθητα σε συγκρίνω με άλλους. Ασυναίσθητα υπερτερείς στον κόσμο μου.
Ασυναίσθητα παραδίνομαι στη λεπτομέρειά σου…