Δεν έχει σημασία το πόσους έχεις στο πλάι σου αλλά το ποιούς
Ως που μπορείς να φθάσεις για τον διπλανό σου;
Περιμένεις να πάρεις για να δώσεις;
Είναι οι γρήγοροι ρυθμοί μας και οι φιλοδοξίες μας εμπόδιο για να έρθουμε πιο κοντά;
Ζούμε σε μια εποχή που επικοινωνούμε μέσω των δαχτύλων μας. Πληκτρολογούμε τα συναισθήματα μας. Πλέον στέλνουμε ψηφιακά φιλιά και δεν δίνουμε πραγματικά.
Είναι και αυτό ένα είδος επικοινωνίας αλλά τι δείχνει για εμάς;
Μήπως το φόβο να καλλιεργήσουμε και να δώσουμε σε νέες σχέσεις;
Ο φόβος μήπως δεν πάρουμε πίσω τα ανάλογα συναισθήματα που έχουμε επενδύσει;
Ο φόβος μην απογοητευτούμε ξανά μας κρατάει μακριά.
Οι προβληματισμοί και τα άγχη που μας κατακλύζουν γίνονται οχυρά ανάμεσα μας και κλείνεται καθένας στο εγώ του. Βλέπουμε μέχρι εκεί που φτάνει η φαντασία μας και οι αρνητικές ειδήσεις που καταφθάνουν από κάθε κατεύθυνση στον αεροδιάδρομο μας δε μας απογειώνουν. Πώς να γίνουμε πιο δημιουργικοί με τα όνειρα μας κλεμμένα απ’ τον Άδη.
Και αν η ζωή σου δε σ’ εκφράζει ποιοι να χωρέσουν μέσα σ’ αυτή; Όλα φωνάζουν γύρω μοναξιά. Κοιτάνε το χρόνο τους να προχωράει και ούτε στην επόμενη πτήση είναι μέσα. Όσα και αν κατακτήσεις τι να τα κάνεις αν δεν έχεις κάποιον να τα μοιραστείς;
Και ο παράδεισος ακόμα θα ‘ταν βαρετός αν ήσουν μόνος.
Δεν υπάρχει χειρότερη μοναξιά από αυτή που νιώθεις έχοντας παρέα. Μόνος και ας έχεις γύρω σου πολλούς. Η μοναξιά όμως που προκύπτει από επιλογή πολλές φορές δίνει καρπούς.
Επαναπροσδιορίζεις τις ανάγκες σου. Εισχωρείς στα πιο μεγάλα βάθη σου και μόνο τότε είσαι ικανός να βρεις τους θησαυρούς σου. Τα μικρά διαλείμματα μοναξιάς μας φέρνουν κοντά. Και ότι μάθαμε από αυτά θα τα μοιραστούμε με ανθρώπους που τ’ αξίζουν.
Όσο πιο κοντά φτάνουμε σ’ εμάς τόσο πλησιάζουμε στους άλλους .
Στην επικοινωνία δεν μετράει η ποσότητα αλλά η ποιότητα. Δεν έχει σημασία το πόσους έχεις στο πλάι σου αλλά το ποιους.
Η λαχτάρα μας ν’ αρέσουμε μας στερεί τη χαρά ν’ απολαμβάνουμε αυτά που ήδη έχουμε.
Να απολαμβάνουμε την ίδια μας την ύπαρξη. Είναι ωραίο να μας αποδέχονται και να μας εκτιμούν. Αλλά πιο ωραίο ακόμα είναι να αποδεχόμαστε και να εκτιμάμε εμείς αυτό που είμαστε.
Αυτό είναι η αληθινή χαρά και η αξία της ζωής. Και ας κάνουμε λάθη, αυτά είναι εκεί μόνο για να μας κάνουν καλύτερους και όχι για να βάζουμε ποινές στον εαυτό μας.
Υγιείς και ισορροπημένοι άνθρωποι κάνουν μια υγιή και ισορροπημένη κοινωνία.
Ουτοπικό;
Ρομαντικό;
Δύσκολο;
Μια ευχή, μια ελπίδα για να διεκδικούμε τα καλύτερα όσα τουλάχιστον εξαρτώνται από εμάς.