Πέσε με τα μούτρα ρε! Τι φοβάσαι;

Μα τι έχουν πάθει όλα; Νέα παιδιά κυκλοφορούν στην πόλη μόνα! Κι όταν λέω μόνα, εννοώ ολομόναχα. Κορίτσια και αγόρια 20+ που γελούν, διασκεδάζουν, «στέλνουν» (aka msn κλπ), «φασώνονται» (aka ξέρετε εσείς) και όμως είναι μόνα!

Ζωές μαραζωμένες, νέοι άνθρωποι που κλειδώνουν το συναίσθημα έξω από τη ζωή τους και ζουν μεθοδικά, προσεχτικά, μην τυχόν και πληγωθούν; πονέσουν, χάσουν;

Τι να χάσουν; Ποιός έχασε πραγματικά στον έρωτα; Εγώ θα σας πω: Κανείς!

Γιατί ο έρωτας έχει κάτι μαγικό. Σε τρελαίνει, σε κάνει να χαμογελάς, σε ρίχνει στα πατώματα, σε κάνει κουρέλι, σε βγάζει στους δρόμους, σε αδυνατίζει μιας και δεν τρως ή σε παχαίνει καθώς τσακίζεις σοκολάτες, σε κάνει να πίνεις, να ξενυχτάς για τα μάτια του /της μόνο, αλλά… ΣΕ ΜΑΘΑΙΝΕΙ!

Ναι! είναι μεγάλο σχολείο ο έρωτας. Σε φέρνει απέναντι στον εαυτό σου, στις αδυναμίες σου, στα θέλω και στα δεν μπορώ σου, στο πολύ και στο λίγο σου. Σου δείχνει τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις και τι όχι, πόσο να αφεθείς και πως. Και στο τέλος σε κάνει… όχι καλύτερο, ούτε εξυπνότερο, απλά πιο έτοιμο.

Έτοιμο να τον ξανά αντιμετωπίσεις, να τον υποδεχτείς από την αρχή, να τον αγκαλιάσεις ακόμα μια φορά…

Για αυτό σας λέω: Πέστε με τα μούτρα ρε! Τι φοβάστε;;;

agapimono