Πότε επιτέλους το να είναι κάποιος χωρίς σχέση θα θεωρείται κάτι φυσικό;
Της Κατερίνας Καρρά.
Αυτό το διάστημα μπορεί να βρίσκεσαι σε μία σχέση ή μπορεί να είσαι single. Σίγουρα κάθε κατάσταση έχει και τις ευχάριστες και τις δύσκολες πτυχές της. Όμως, το περίεργο είναι ότι το σε ποια από τις δύο καταστάσεις βρίσκεσαι δεν επηρεάζει μόνο εσένα, αλλά και το πώς σε αντιμετωπίζουν οι γύρω σου.
Είναι αλήθεια ότι γενικά ζούμε σε μια κοινωνία όπου το να είσαι ζευγάρι θεωρείται κάπως πιο «αποδεκτό» και ευχάριστο από το να είσαι εσύ και ο εαυτός σου. Για παράδειγμα, όταν έχεις σχέση όλοι χαίρονται και σου λένε «Μπράβο», «Πότε θα μας τον γνωρίσεις;» «Πότε με το καλό ο γάμος;» και άλλα τέτοια ενθουσιώδη σχόλια. Αντίθετα, αν δεν έχεις σχέση, ακούς συχνά «Μην ανησυχείς, θα σου γνωρίσω εγώ…», «Εντάξει, δεν πειράζει, για όλους υπάρχει κάποιος» και άλλα συναφή λόγια παρηγοριάς. Επίσης, αν τύχει κάποια στιγμή οι φίλοι και οι φίλες σου να είναι ζευγάρια ή να έχουν πλέον παντρευτεί, ενώ εσύ όχι, όλοι σε κοιτάνε με συμπάθεια και πιστεύουν ότι νιώθεις μοναξιά και ότι σίγουρα δεν περνάς καθόλου καλά. Είναι σαν όλοι να θεωρούν ότι το να είσαι ζευγαρωμένος είναι καλό, ενώ το να μην είσαι είναι κακό.
Αλλά πότε επιτέλους θα σταματήσουμε να περικυκλωνόμαστε και να αναπαράγουμε αυτά τα στερεότυπα; Πότε θα μπορεί το αδέσμευτο status να είναι κάτι φυσικό και ανθρώπινο, χωρίς να πρέπει να εξηγείται και να παρηγορείται;
Και για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση, το να είναι κάποιος άνθρωπος ελεύθερος, έχει πολλές πτυχές που οι άλλοι δεν γνωρίζουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν και να αποδεχτούν.
Μπορεί να είναι συνειδητή επιλογή κάποιου που στηρίζεται σε δικούς του λόγους, οι οποίοι πρέπει να είναι σεβαστοί, είτε θέλει να τους κοινοποιεί, είτε όχι.
Μπορεί απλά η μη δέσμευση να είναι μια κατάσταση που ταιριάζει καλύτερα στην προσωπικότητα και στην ιδιοσυγκρασία του και να την απολαμβάνει.
Μπορεί να μην είναι επιλογή, απλά να μην έχει βρει αυτό που θέλει και να προτιμά να περιμένει μέχρι να το βρει, παρά να συμβιβάζεται σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα.
Ίσως να μην επιλογή, αλλά ανάγκη για να έχει τον χώρο και τον χρόνο να ξεπεράσει κάτι άλλο ή να αφιερωθεί σε κάποιον στόχο ή να ασχοληθεί με τον εαυτό του.
Επίσης, μπορεί κάποιος να μην έχει εμπειρία στο θέμα των σχέσεων και να φοβάται, να διστάζει ή να μην ξέρει πώς να διαχειριστεί τη συντροφικότητα.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί ακόμα λόγοι που μπορεί να βρίσκονται πίσω από το ότι κάποιος είναι χωρίς σχέση.
Το σημαντικό, όμως, είναι να καταλάβουμε πως για αυτό το ζήτημα δεν έχουμε δικαίωμα να ασκούμε πίεση ή να ζητάμε εξηγήσεις από τους άλλους, ούτε έχουμε την υποχρέωση να τις δίνουμε.
Ακόμα και αν κάποιος φαίνεται ότι δεν περνάει καλά και ότι δυσκολεύεται να είναι μόνος, η παρηγοριά και τα προξενιά δεν είναι πολύ καλή επιλογή. Κανείς δεν θέλει να του συμπεριφέρονται σαν να του συμβαίνει κάτι κακό, ούτε θέλει να νιώθει ανήμπορος να βρει μόνος του τη λύση. Αυτό που θα βοηθούσε σε αυτήν την περίπτωση είναι να προσφέρουμε απλά την παρέα μας, να κάνουμε ευχάριστες δραστηριότητες και να συνεισφέρουμε στο να νιώθει αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Γιατί όταν ένας άνθρωπος είναι χαρούμενος και νιώθει όμορφα με τον εαυτό του, θα βρει μόνος του και τον τρόπο διαχείρισης και τη λύση σε ό,τι τον απασχολεί.
Μπορεί, βέβαια, να συμβαίνει και το αντίθετο. Να είναι κάποιος μόνος και να είναι τόσο χαρούμενος και δημιουργικός που να κάνει όλους τους γύρω του να τον θαυμάζουν ή να τον ζηλεύουν.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το πώς θα περνάμε τις μέρες της ζωή μας είναι δική μας επιλογή. Και το τι κάνουν οι άλλοι στη δική τους ζωή είναι δική τους επιλογή.
Ας εστιάσει, λοιπόν, ο καθένας στη δική του ζωή για να την περνάει όσο καλύτερα γίνεται, είτε με, είτε χωρίς σχέση.