Το “τρίτο πρόσωπο” σε μια σχέση!!
Συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε ως "τρίτο πρόσωπο" τον άνθρωπο εκείνον που συνδέεται ερωτικά με κάποιον που είναι ήδη δεσμευμένος ή και παντρεμένος. Λάθος εξ ορισμού!
Σε μια σχέση δύο ανθρώπων, υπάρχουν μόνο δύο πρόσωπα. Κάθε σχέση είναι μοναδική γι’ αυτόν που τη βιώνει κι αυτό δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτός με τον οποίον συνδέεσαι, συνδέεται και με άλλους ανθρώπους. Ίσως να μας έχει βολέψει ο χαρακτηρισμός "τρίτο πρόσωπο", για να ρίχνουμε σε αυτό τις αιτίες της διάλυσης της δικής μας σχέσης. Από τη στιγμή εξάλλου που ο δικός μας άνθρωπος επιλέγει να σχετιστεί με κάποιον άλλον, μάλλον θα ήταν πιο ορθό να θεωρούμε πως εμείς γίναμε το "τρίτο" πρόσωπο.
Ας μην κολλάμε όμως στις φράσεις και τους χαρακτηρισμούς κι ας δούμε την ουσία. Όταν γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι αυτός που ερωτευτήκαμε και σχετιστήκαμε έχει ήδη μια άλλη σχέση κι όμως επιλέγουμε να προχωρήσουμε μαζί του, θα πρέπει το ίδιο καλά να γνωρίζουμε ότι αυτή μας η σχέση είναι καταδικασμένη και να μην εθελοτυφλούμε. Πέρα από το ηθικό κομμάτι του θέματος αυτού, που δεν θα το αναλύσουμε εδώ γιατί εξάλλου είναι απολύτως προσωπικό για τον καθένα, υπάρχουν κάποια άλλα δεδομένα που σαφώς θα πρέπει να τα έχουμε στο μυαλό μας προτού αποφασίσουμε να μπούμε σε μια τέτοια σχέση.
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι ένας άνθρωπος που μπορεί να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, μπορεί πάντα να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή καταλαβαίνουμε αμέσως ότι είναι το είδος του ανθρώπου εκείνου που σαν λύση σε μια βαλτωμένη σχέση βλέπει τη δημιουργία μιας καινούργιας παράλληλης σχέσης. Που δεν έχει αυτοσεβασμό, που δεν είναι ειλικρινής ούτε καν με τον ίδιο του τον εαυτό. Που αντί να ξεκαθαρίσει τη σχέση που ήδη έχει, προτιμά να υπεκφύγει δημιουργώντας μια καινούργια. Ένας άνθρωπος που δεν τολμά, δεν διεκδικεί αυτό που του αξίζει, που δεν ζει στην καθαρότητα και την αλήθεια. Αν εμείς, από τη μεριά μας, γνωρίζουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν τέτοιο άνθρωπο και παρ' όλα αυτά τον επιλέξουμε, καλό θα ήταν να κρατήσουμε στην άκρη του μυαλού μας ότι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που φέρεται στον τωρινό του σύντροφο είναι πολύ πιθανό να φερθεί και σε μας στο μέλλον.
Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που για τους δικούς τους λόγους επιλέγουν δεσμευμένους συντρόφους. Ίσως επειδή έτσι αποφεύγουν οι ίδιοι την δέσμευση, ίσως επειδή στη φάση εκείνη δεν είναι έτοιμοι για μια άλλου είδους σχέση ή ίσως ακόμα και για λόγους εγωισμού κι επιβεβαίωσης, παίρνοντας ικανοποίηση επειδή "υπερίσχυσαν" στην ήδη υπάρχουσα σχέση. Ακόμα υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που απλώς θέλουν να περνούν καλά, χωρίς να αναπτύσσουν αισθήματα και σαφώς θεωρούν ότι η ύπαρξη του άλλου συντρόφου δεν είναι δικό τους πρόβλημα. Αν ανήκετε σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες, τότε πραγματικά το άρθρο αυτό δεν έχει τίποτα να σας προσφέρει.
Αν όμως ανήκετε στην πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν με την ψευδαίσθηση ότι οι ίδιοι είναι μοναδικοί για τον άνθρωπο που επέλεξαν, άσχετα αν αυτός "έτυχε" να είναι ήδη δεσμευμένος και τρέφετε ελπίδες για ένα κοινό μέλλον, είναι καιρός να αφήσετε στην άκρη τις ψευδαισθήσεις και να δείτε τα γεγονότα στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Προσωπικά πιστεύω ότι τα πράγματα φαίνονται από την αρχή, απλά εμείς εθελοτυφλούμε και δεν θέλουμε να τα δούμε. Το "τρίτο πρόσωπο" σε μια σχέση δεν είναι παρά ένα θύμα της δικής του προσωπικής συναισθηματικής ανασφάλειας. Είναι κατά βάθος ένα άτομο που δεν έχει αυτοεκτίμηση, που δεν πιστεύει ότι αξίζει κάτι καλύτερο στη ζωή και "βολεύεται" σε μια τέτοια κατάσταση βουλιάζοντας μέσα σ' αυτήν. Δεν είναι ένας άνθρωπος δαιμόνιος και κακός, όπως συνήθως αντιμετωπίζεται, αλλά κάποιος που μάλλον θα έπρεπε να τον λυπόμαστε κι ενδεχομένως - αν είναι δικός μας άνθρωπος - να τον βοηθήσουμε. Να τον βοηθήσουμε να δει την αλήθεια που είναι μπροστά στα μάτια του. Να γνωρίζει όλες τις παραμέτρους κι από κει και πέρα ας κάνει την επιλογή του.
Αυτό που σίγουρα δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε είναι να θεωρούμε πως το τρίτο πρόσωπο ευθύνεται για τη διάλυση μιας σχέσης. "Αυτή που τον ξεμυάλισε", "αυτός που την παρέσυρε" κι ένα σωρό άλλα τραγικά που ακούμε κατά περίπτωση. Ποτέ μα ποτέ ένα άλλο πρόσωπο δεν έχει την ευθύνη που ο δικός μας σύντροφος μαςαπάτησε. Την ευθύνη την έχει αυτός κι ενδεχομένως κι εμείς οι ίδιοι. Κι εκεί ακριβώς πρέπει να το ψάξουμε και να βρούμε τις απαντήσεις. Μέσα στη δική μας τη σχέση και στην ανάγκη που έσπρωξε τον σύντροφό μας να αναζητήσει έναν άλλο έρωτα.
Όπως πολύ σοφά λέει το γνωστό ρητό "Στους δυο τρίτος δεν χωρεί". Κι αυτό σημαίνει πως αν τελικά χωρέσει ο τρίτος, τότε απλά δεν ήμασταν ποτέ δύο. Ήμασταν μόνοι μας ο καθένας, περπατώντας σε παράλληλους δρόμους που όμως δεν ενώθηκαν ποτέ. Κι όταν συμβαίνει αυτό, καταλαβαίνετε πόσο εύκολο είναι να "λοξοδρομήσεις"…
«Το κείμενο αποτελεί μια συνεργασία του flowmagazine.gr με την κα Τζιρίτα. Δείτε περισσότερα για τη συγκεκριμένη αρθρογράφο εδώ.»