Τι έμαθα ύστερα από τη θεραπεία μου από μια ανίατη ασθένεια.

Η διατροφολόγος Meghan Telpner έχει γράψει το βιβλίο «UnDiet» στο οποίο περιγράφει αναλυτικά πώς θεραπεύτηκε από τη νόσο του Crohn και περιέχει διάφορες διατροφικές συνταγές που ανακάλυψε η ίδια στην πορεία της αυτοανακάλυψής της.

 Όπως λέει κι εκείνη, αυτό που έχει σημασία, είναι, αφενός, η συναισθηματική καλή κατάσταση και αφετέρου η προσωπική διερεύνηση του καθενός για το ποια τροφή ή όχι είναι κατάλληλη γι αυτόν. Ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον πρόσφατο άρθρο της.

Μετά την αποφοίτησή μου από το πανεπιστήμιο, ταξίδεψα στην Αφρική και εκεί παρουσίασα κάποια περίεργα προβλήματα υγείας. Χρειάστηκαν 3 χρόνια έρευνας, μέχρι που το καλοκαίρι του 2006 τελικά διαγνώστηκα με τη νόσο του Κρον. Αυτή η νόσος θεωρείται μια ανίατη αυτοάνοση φλεγμονώδης ασθένεια του εντέρου. Ήξερα ότι ήμουν έτοιμη να αγνοήσω την «ανίατη» πλευρά αυτής της κατηγοριοποίησης. Αποφάσισα λοιπόν να μετατρέψω τη θεραπεία μου από την ασθένεια αυτή σε μια διασκεδαστική περιπέτεια.

Έτσι, επέστρεψα στην κουζίνα μου. Ποτέ δεν είχα μαγειρέψει ούτε είχα ενδιαφερθεί ιδιαίτερα για θέματα υγείας μέχρι που η ζωή δεν μου άφησε άλλη επιλογή. Μόλις 1 μήνα αργότερα άρχισα να παρατηρώ σημαντικές αλλαγές. Τα συμπτώματά μου άρχισαν να υποχωρούν μέχρι που έφυγαν τελείως. Ένιωσα σαν να κρατούσα την αναπνοή μου για όλη μου τη ζωή κι επιτέλους ανέπνευσα. Μαζί με την υιοθέτηση μιας διατροφής με πιο ολοκληρωμένες τροφές, ξεκίνησα να κάνω διαλογισμό. Αντάλλαξα τη συνδρομή του γυμναστηρίου μου με μαθήματα γιόγκα, έκανα τακτικές θεραπείες βελονισμού και μελέτησα πολύ σοβαρά το θέμα της διατροφής.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, προσπάθησα να ζήσω στιγμές ευτυχίας και έμαθα να εκτιμώ και να είμαι ευγνώμον γι’ αυτές τις στιγμές. Το συναίσθημα της ευτυχίας ήταν μια (σχεδόν) μόνιμη κατάσταση. Αυτή η θεραπευτική προσέγγιση – η έννοια της αρμονίας, η μείωση της έντασης από το περιβάλλον γύρω μου, η παραβίαση των κανόνων που υποτίθεται ότι έπρεπε να ακολουθήσω και το γεγονός ότι έβλεπα τον κόσμο πιο αισιόδοξα – αποτέλεσε τελικά το θεμέλιο αυτού που εγώ ονομάζω «UnDiet living».

Το «UnDiet» δεν σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθήσετε κάποιον γκουρού ή μια συγκεκριμένη δίαιτα. Σημαίνει να γνωρίζετε ότι οι ετικέτες (είτε πρόκειται για τις λέξεις χορτοφάγος ή Παλαιολιθική δίαιτα, αδύνατος ή παχύς) αφορούν τις κονσέρβες, οι οποίες είναι προτιμότερο να μένουν στα ράφια των παντοπωλείων. Μας καλεί να αμφισβητήσουμε τα παραδείγματα του συστήματος που έχουν αποτύχει απέναντι σε όλους μας και ως άτομα αλλά και ως σύνολο. Μας απελευθερώνει από τους περιορισμούς που αφήσαμε να μας καταβάλλουν και δεν μας άφησαν να ζήσουμε μια υγιή και ωραία ζωή.

Σήμερα πλέον, εδώ και πάνω από 9 χρόνια μετά τη διάγνωσή μου, παραμένω χωρίς συμπτώματα και χωρίς ιατρικές παρεμβάσεις. Επέστρεψα ακόμα και στο πανεπιστήμιο για να μελετήσω τη διατροφή και να κατανοήσω το πώς πέτυχα φαινομενικά κάτι αδύνατο. Αυτό που έχω έμαθα είναι ότι δεν έχει σημασία τι διαβάζουμε, τι είχε αποτέλεσμα σε κάποιον που γνωρίζουμε ή τι μας λένε οι καινούριες διατροφικές συμβουλές, δεν υπάρχει κανένα μυστικό ούτε κάποια μαγική δίαιτα ή χάπι ή στάση της γιόγκα που να μπορεί να θεραπεύσει όλα μας τα προβλήματα.

Γρήγορες λύσεις δεν υπάρχουν. Το βασικό συστατικό για τη θεραπεία του σώματος είναι η ανακάλυψη, η απόλαυση και η ευγνωμοσύνη για τα πράγματα που μας προσφέρουν στιγμές ηρεμίας, ευτυχίας, χαράς και γιορτής. Σημαντική είναι επίσης η υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής που θα στηρίζει και θα διατηρεί την υγεία μας. Αυτό σημαίνει να ζούμε τη ζωή των ονείρων μας και να γνωρίζουμε χωρίς αμφιβολία ότι τα πάντα είναι δυνατά. Το καλό, καθαρό φαγητό που απολαμβάνουμε στο τραπέζι μας αποτελεί απλώς το καύσιμο για μια υπέροχη ζωή.

ΠΗΓΗ:enallaktikidrasi.com