Κάθε πρώην είναι κι ένα κομμάτι του εαυτού μας.
Πρώην.
Μια λέξη που στο άκουσμά της παραπέμπει σε όλους εκείνους με τους οποίους είχαμε σχέση και σίγουρα δεν πάει το μυαλό στη φιλική (ξενίζει πολύ το «πρώην κολλητός μου»).
Τι θα πει όμως πρώην;
Πρώην σύντροφος; Πρώην περιστασιακή σχέση; Πρώην καβάτζα; Πρώην σύζυγος και νυν και αει πατέρας/μητέρα των παιδιών σας; Έχει σημασία τι βάζουμε δίπλα σ’ αυτή τη λέξη γιατί μόνη της συνειρμικά μας γεννάει μίσος και την ταυτίζουμε με τον εχθρό.
Στην αναζήτηση της σημασίας της λέξης θα βρούμε την εξής ερμηνεία: «αυτός που υπήρχε πριν αλλά ακόμη υπάρχει (διότι δεν πέθανε)». Πάντα υπήρχε αυτός ο άνθρωπος. Απλά έκανε ένα πέρασμα από τη ζωή μας, έφυγε αλλά συνεχίζει να υπάρχει σ’ αυτόν τον πλανήτη (ή ακόμη και σε άλλον, για κάποιους, ως εξωγήινος!).
Εμείς του επιτρέψαμε να μπει στην καθημερινότητά μας ή κυνηγήσαμε να τον κατακτήσουμε γιατί τον ερωτευτήκαμε και τον αγαπήσαμε. Ο έρωτας στην πορεία έγινε έχθρα κι η αγάπη μετατράπηκε σε μίσος. Υποτιμώντας όμως αυτόν τον άνθρωπο είναι σαν να υποτιμάμε τις ίδιες μας τις επιλογές, τα κριτήρια κι άρα και την αντίληψή μας.
Πολλά έχουν γραφτεί κι έχει χυθεί πολύ μελάνι για τους/τις πρώην. Συνήθως τους επικρίνουμε, τους περιπαίζουμε ή τους υποτιμάμε. Αυτό συμβαίνει για να νιώσουμε καλύτερα, να τους ξεπεράσουμε και να πάμε παρακάτω. Κάποιες φορές τους αξίζει να περιγράψουμε τον κακό χαρακτήρα τους και πόσο άσχημα ή απάνθρωπα μας φέρθηκαν. Ειδικά αν μας εξαπάτησαν ή μας πρόδωσαν, το να το εξωτερικεύσουμε βοηθάει πολύ την ψυχολογία μας.
Ας αναρωτηθούμε όμως πόσες φορές εμείς οι ίδιοι ή άτομα από τον περίγυρό μας έχουν αναφερθεί σε έναν/μία τουλάχιστον πρώην με τα καλύτερα λόγια; Εξαιρετικά σπάνια είναι η απάντηση!
Γιατί απαραίτητα ο/η πρώην να πρέπει να είναι ο χειρότερος άνθρωπος πάνω στον πλανήτη επειδή μας χώρισε, μας έβαλε λιγάκι αλατοπίπερο με τα νάζια και την γκρίνια ή μας ζήλεψε λιγάκι παραπάνω; Δεν αναφερόμαστε βέβαια σε βαριά περιστατικά όπως το ψέμα και η απιστία.
Με το να κατηγορούμε τον άλλον είναι σαν να αρνούμαστε το δικό μας μερίδιο ευθύνης και κακά τα ψέματα πάντα η ευθύνη μοιράζεται και στους δύο. Σε άλλον πέφτει το μεγαλύτερο φορτίο και σε άλλον το μικρότερο. Η αναγνώριση του μεγέθους της ευθύνης μας θα μας βοηθήσει να πάμε παρακάτω με αξιοπρέπεια.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις ατέλειές μας, αλλά παρ’ όλα αυτά ομορφαίνουμε τη ζωή του συντρόφου μας κι εκείνος τη δική μας με τα θετικά χαρακτηριστικά μας. Οι πρώην μας είναι οι πρώην επιλογές μας και καλά θα κάνουμε να αποδεχτούμε ότι μας χώρισαν ή ότι αναγκαστήκαμε να τους αφήσουμε, χωρίς πικρόχολα σχόλια και βαρείς χαρακτηρισμούς.
Ας μιλήσουμε για αυτούς με όμορφα λόγια ευχόμενοι τα καλύτερα σ’ αυτούς, κρατώντας στο μυαλό και στην καρδιά όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που μοιραστήκαμε μαζί τους.