Μαγκιά είναι να ξέρεις πότε να ενδώσεις στον έρωτα.

Γυρνάς απ’ τη μια μεριά, γυρνάς απ’ την άλλη, κοιτάς το ταβάνι επίμονα λες και περιμένεις κάτι απ’ αυτό, ίσως να σου δώσει την απάντηση που ζητάς και μετά αποφασίζεις να κοιμηθείς για να μη σκέφτεσαι, για να μην μπαίνεις στο δίλημμα «να στείλεις ή να μη στείλεις».

Έλα όμως, που δεν είναι τελικά τόσο εύκολο όσο νόμιζες, γιατί ο ύπνος δε λέει να σε πάρει, η ώρα έχει περάσει κι εσύ δε λες ακόμη να ξεχαστείς. Μέτρησες και τα προβατάκια σου -μπας και- ύστερα τελείωσαν κι έπιασες τα κοτοπουλάκια, στη συνέχεια τα κουνελάκια κι αφού τελείωσες μ’ όλο το ζωικό βασίλειο, μέτρησες μέχρι και τα λουλούδια πάνω στην κουρτίνα. Μάταια όμως όλα. Ο Μορφέας δεν είπε να σου κάνει τη χάρη.

Κι έτσι βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τα ερωτηματικά σου. Να στείλεις όμως πρώτος εσύ; Να ρίξεις τα μούτρα σου; Να τολμήσεις και να ενδώσεις ή μήπως καλύτερα να κρατηθείς, ώσπου να στείλει ο άλλος;

«Να στείλεις σιγά, τι έχεις να χάσεις;» λες απ’ τη μια, κι απ’ την άλλη πάλι «γιατί να μη στείλει ο άλλος, ε;». Η διαμάχη μέσα σου φουντώνει και δεν αργεί να πάρει διαστάσεις. Η πλευρά σου που θέλει να στείλει κονταροχτυπιέται με την άλλη σου πλευρά, την εγωιστική και στέκεσαι κάπου εκεί ανάμεσα ανυπεράσπιστος, μην ξέροντα ποια απ’ τις δύο θ’ ακολουθήσεις τελικά.

Έπειτα είναι κι αυτά τα τύπου «Μη στείλεις για να μην εκτεθείς», «μη φανείς εσύ ο αδύναμος», «μην κάνεις την αρχή και μετά ο άλλος περιμένει από σένα», «μη σου πάρει τον αέρα», που δίνουν και παίρνουν, τέτοια δε λένε σ’ αυτές τις περιπτώσεις;

Σαν πολύ ανάλυση δεν πέφτει για ένα μήνυμα; -Λέω εγώ τώρα-. Κι αν τόση ανάλυση πριν το μήνυμα, μετά το μήνυμα τι θα γίνει; Κάνε την αρχή και μη κοντοστέκεσαι. Δεν είναι δα και τόσο μεγάλο το βήμα, ούτε χρειάζεται να του δίνεις τόση έκταση, μιας κι η συνέχεια θα μετρήσει.

Η φιλοσοφία του «όποιος στείλει πρώτος χάνει» πέρα από άκυρη κι ανούσια, μόνο παιδαριώδης μπορεί να θεωρηθεί. Δεν πρόκειται περί παιχνιδιού εδώ για να βγάλουμε νικητή κι ηττημένο. Είναι τουλάχιστον επιπόλαιο να νομίζεις ότι αν στείλεις πρώτος θα χάσεις. Και τι θα χάσεις, δηλαδή; Την πλεονεκτική σου θέση; Δε μιλάμε εδώ για στρατηγική, για συναισθήματα μιλάμε.

Θες να στείλεις μήνυμα; Στείλε, κάνε αυτό που νιώθεις χωρίς πολλές, διπλές σκέψεις. Άλλωστε, οι δεύτερες σκέψεις δε μένουν ποτέ ως εκεί. Φέρνουν και τρίτες και τέταρτες και δε σταματούν, αν δε σου γεμίσουν το κεφάλι με κάθε λογής σενάριο. Σαν ντόμινο φέρνει η μία την άλλη και τελικά βγαίνεις μέσα απ’ αυτό πιο μπερδεμένος κι όχι συνειδητοποιημένος. Άντε μετά να διαχειριστείς το συνονθύλευμα των σκέψεων μες το κεφάλι σου και να τις βάλεις σε σειρά.

Μαγκιά είναι να εκφράζεις τα συναισθήματά σου δίχως πέπλα κι υπεκφυγές, κι όχι ντροπή. Οπότε μάγκας θα είσαι αν κάνεις αυτό που νιώθεις, κι αν θεωρείς ότι ενδίδεις και πέφτεις, ας είναι. Αν είναι να ενδώσεις στο συναίσθημα, μαζί σου, γιατί μόνο αυτό αξίζει. Μαγκιά είναι να ξέρεις και μέχρι πού φτάνεις, μέχρι πού σε παίρνει κι αν δε σε παίρνει, τότε να κρατιέσαι και να μη στέλνεις.

Πάνω απ’ όλα όμως μαγκιά, φίλε μου, είναι να ξέρεις να κρίνεις πότε είναι η στιγμή για να ενδώσεις και πότε για να κρατηθείς.

Της Σταυρούλας Βιτετζάκη

Πηγή