Άφησε πια εγγυήσεις κι απωθημένα και ζήσε!
Της Εύας Τσέδου.
Κάθε εμπειρία έχει κέρδη και ζημιές.
Κάθε εμπειρία ξεπληρώνεται με το ανάλογο κόστος.
Υπάρχουν όμως κάτι εμπειρίες που αφήνουν μεγάλες , πολύ μεγάλες πληγές. Που οι θύμηση τους γίνεται αποτρεπτικός παράγοντας για οτιδήποτε καινούριο που θυμίζει εκείνο.
Πληγές με τις οποίες συνήθισες να ζεις αλλά δεν τις ξέχασες.
Πληγές που όταν τελικά αποφασίσεις να συνεχίσεις την ζωή σου, σε κάνουν να ψάχνεις δίχτυ ασφαλείας και πολλές πολλές εγγυήσεις.
Αναρωτήθηκες άραγε ποτέ αν τις εγγυήσεις που εσύ απαιτείς από τον άλλον είσαι σε θέση να τις εξασφαλίσεις για εκείνον;
Μπήκες στην διαδικασία να σκεφτείς πως κάτι που τώρα μπορείς να υποσχεθείς , ίσως κάποτε η ζωή στο ανατρέψει;
Σκέφτηκες πως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι;
Πώς να ζητάς από τον άλλο , όταν ούτε για τον εαυτό σου δεν μπορείς να εγγυηθείς με βεβαιότητα;
Γιατί να μην ζήσεις αυτό στο οποίο η ζωή σε προσκαλεί , επειδή δεν γνωρίζεις το αύριο;
Πως θα είναι η ζωή σου μετά από χρόνια , όταν θα σκέφτεσαι τι δεν έζησες;
Είναι εύκολο να κρύβεσαι πίσω από την αξιοπρέπεια, τον εγωισμό σου και την γνώση που σου παρέχουν τα λάθη του παρελθόντος.
Είναι εύκολο να φεύγεις και να μην δίνεις ευκαιρίες στον εαυτό σου να ζήσει.
Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο να πιστέψεις ξανά δυνατά σε κάτι και να μπεις στην διαδικασία να το προσπαθήσεις.
Είναι δύσκολο να κάνεις ξανά όνειρα.
Είναι επώδυνο να ανοίξεις ξανά τα φτερά σου.
Είναι εύκολη η μοναξιά , μπροστά τον ενδεχόμενο πόνο.
Μόνο που ξεχνάς. Ξεχνάς πως οι άμυνες σου δεν σε βγάζουν στην ζωή , αλλά στην απραξία.
Η αναζήτηση εγγυήσεων μόνο ένα πράγμα εγγυημένα μπορεί να σου δημιουργήσει, απωθημένα.
Γιατί κάθε φορά που δεν απαντάς σε ένα κάλεσμα της ζωής , η ζωή σου επιστρέφει την συμπεριφορά σου με μέρες και νύχτες χωρίς νόημα.
Κάθε φορά που συγκρατείς τα συναισθήματα σου δεν χάνονται αλλά κρύβονται και ψάχνουν την ώρα και την στιγμή να βγουν και να γιγαντωθούν.
Κάθε φορά που αρνείσαι την αγάπη , βρίσκει τον τρόπο να σου αντιγυρίσει την άρνηση σου.
Κάθε φορά που αφήνεις τον φόβο να επιλέξει για σένα, χάνεις μέρες από την ζωή σου.
Ακόμη και αν πληγώθηκες πολύ, εκείνες τις μέρες τις θυμάσαι με νοσταλγία, γιατί ζούσες.
Και αν κάτι πρέπει να μάθουμε είναι να βάζουμε νωρίς τα όρια μας και όχι να αρνούμαστε την ζωή.
Γιατί δυστυχώς αναζητώντας εγγυήσεις αρνούμαστε την ζωή.
Και όσο και αν με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να προστατέψουμε τον εααυτό μας, τελικά του κάνουμε μεγαλύτερο κακό.
Για αυτό ας αφήσουμε τις εγγυήσεις και τα απωθημένα και ας ζήσουμε.