Εμείς οι δύο δεν τελειώσαμε ακόμη…
Του Σπύρου Αυγερινού.
Θεσσαλονίκη.
Ο Σεπτέμβρης με βρίσκει πάλι εδώ ,καθισμένο στην άκρη της παραλίας δίπλα στον Ναυτικό όμιλο να κοιτώ τον ήλιο που πάει να κρυφτεί, με τις τελευταίες του ακτίνες να κοκκινίζουν το Θερμαικό.
Εδώ, στο σημείο που πάντα καθόμουν να αδειάσω το μυαλό μου κι από την άλλη να σκεφτώ, να αναπολήσω, να ονειρευτώ.
Το μυαλό μου γύρισε πολλά χρόνια πίσω.
Σεπτέμβρης 90, εγώ δεύτερο έτος στη σχολή καθισμένος στο μπαλκόνι απολαμβάνοντας τον καφέ μου χαζεύοντας στη γειτονιά γύρω γύρω. Χρόνια ανέμελα.
Βγήκες στο μπαλκόνι, το βλέμμα μου έπεσε πάνω σου!
Τι σώμα, τι ωραία μακριά ξανθά μαλλιά, Θεέ μου!
Ξαφνικά με κοίταξες , μου χαμογέλασες, ασυναίσθητα κατέβασα το μάτια μου, κοκκίνησα.
Λες και έπρεπε να ντρέπομαι, μπήκα μέσα στο διαμέρισμα.
Μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι, άνοιξα την πόρτα και σε είδα πρώτη φορά από κοντά.
Θεέ μου τι όμορφα πράσινα μάτια , τι υπέροχο μεγάλο χαμόγελο!
Έτσι ξεκίνησε, έτσι ξεκινήσαμε.
Ο πρώτος μας καφές, οι πρώτες μας κουβέντες, τα πρώτα γέλια μας, η πρώτη μας φορά.
Τι υπέροχος χρόνος!
Όλη τη μέρα μαζί, χέρι χέρι να περπατάμε στην πόλη, ερωτευμένοι να μη μας νοιάζει τίποτα, όλος ο κόσμος δικός μας.
Και τα βράδια στα φοιτητικά στέκια: Μπλέ Παράθυρα, Χάραμα, Ουράνιο Τόξο ,Ταξίμι, Τρακ, Μουσικό Στέκι να πηγαίνουμε με τους φίλους μας να τραγουδάμε, να μου ζητάς να ανέβω να τραγουδήσω κι όταν σου έκανα το χατήρι να χαμογελάς ,τα μεγάλα σου μάτια να λάμπουν, μια να κοιτούν εμένα, μια γύρω σου, σαν να έλεγες σε όλο τον κόσμο; Για μένα τραγουδάει!
Και Ξαφνικά…..
Ξαφνικά μόλις μπήκε ο Μάης μου είπες το μεγάλο σου μυστικό!
Ήσουν αρραβωνιασμένη!
Και γιατί μου το λες τώρα, σε ρώτησα.
Κατάλαβα ότι δεν μπορούσες να κάνεις κάτι, θα ερχόταν να σε δει και φοβόσουν μη με χάσεις.
Παιδί ήμουν, έπρεπε για λίγες μέρες να είμαι απλά φίλο σου.
Γαμώτο πόσο πόνεσα που κορόιδευα ένα τόσο καλό παιδί.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Το κατάλαβες όμως, τι λέω;
Μόλις έφυγε με πήρες αμέσως τηλέφωνο και ήρθα τρέχοντας.
Όλο το βράδυ κάναμε έρωτα σαν να ήταν η πρώτη μας φορά.
Δεν θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη την νύχτα… Αλήθεια!
Είχες καταλάβει και εσύ ότι ήταν η τελευταία μας φορά, είχες τέτοιο πάθος.
Το ξημέρωμα σηκώθηκα, σε κοίταξα, μου χαμογέλασες λυπημένα.
Γύρισα να φύγω.
Εμείς οι δύο δεν τελειώσαμε ακόμα , μου είπες…